Οι λάτρεις της μοντέρνας αρχιτεκτονικής σίγουρα θα βρούνε τη χαρά τους, καθώς όλα τα σύγχρονα ρεύματα εκπροσωπούνται επάξια σε διάφορες κατασκευές, δημόσιες και ιδιωτικές, τόσο στο κέντρο όσο και στα προάστια της καστιλλιάνικης μητρόπολης. Άλλωστε, οι ισπανοί αρχιτέκτονες και οι σχολές που εκφράζουν είναι γνωστό πως βρίσκονται στην πρωτοπορία εδώ και αρκετές δεκαετίες. Puerta de Europa (από τη μέρα που χρεοκόπησε η Bankia, ο εις εκ των δύο κεκλιμένων πύργων, όπου και τα γραφεία της, μοιάζει να γέρνει ακόμα περισσότερο), Torre Picasso, Barajas (το αεροδρόμιο), Caixa Forum, Torre de Cristal και δεκάδες άλλα μνημεία του παρόντος μαρτυρούν την ραγδαία και εξωστρεφή ανάπτυξη που γνώρισε ολόκληρη η χώρα από την πτώση του φρανκικού καθεστώτος και μέχρι πριν από δυο-τρία χρόνια, οπότε και έσκασε σαν φούσκα ο κλάδος της οικοδομής, παρασύροντας τα πάντα στο χάος της ανεργίας και της ύφεσης.
Κι αν θεωρείτε ότι τα πιο πολλά από αυτά δεν είναι παρά ματαιόδοξες και φλύαρες αρχιτεκτονιές, δεν έχετε παρά να μπείτε στο μετρό, να πάρετε την πορτοκαλί γραμμή και να κατέβετε στη στάση Carthagena. Οι απόκοσμοι Torres Blancas, που είναι τόσο blancas όσο λευκός είναι ο Λευκός Πύργος, αποτελούν κάτι πολύ πιο σύνθετο από ένα φουτουριστικό οικοδόμημα ή από μια προφητεία για το μέλλον των εννοιών «κατοικία» και «κατοίκηση». Το αριστούργημα του πολυβραβευμένου Francisco Javier Sáenz de Oiza συνιστά στ’ αλήθεια μια ολοκληρωμένη ποιητική αφήγηση πάνω στην επιφάνεια του οπλισμένου σκυροδέματος.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου