Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

paseo de los melancólicos



Όχι και τόσο μακριά από την τουριστική βιτρίνα του centro histórico βρίσκεται η συνοικία Imperial, που τίποτα το μεγαλειώδες δεν έχει να επιδείξει, πέρα από έναν ίσως ιδιόμορφο πολεοδομικό ιμπεριαλισμό, κληρονομία του φρανκικού Ancien Régime. Η οδός της Μελαγχολίας ή των Μελαγχολικών (paseo κυριολεκτικά σημαίνει βόλτα, κάτι σαν το promenade των Αγγλογάλλων) διασχίζει ολόκληρο αυτό το μικροαστικό «imperium», ξεκινώντας από την πανέμορφη Calle de Segovia και καταλήγοντας στο στάδιο Vicente Calderón και στη συνέχεια στον Σηκουάνα των φτωχών, τον ταπεινό, μα πάντως πολλαπλώς πολύτιμο, Manzanares.

Καθ’ όλη τη διαδρομή αυτή, και αν καταφέρετε να μην προσβληθείτε θανάσιμα από την καταθλιπτική συμμετρία των οικοδομικών της τετραγώνων, μπορείτε να πάρετε μια ικανή και αναγκαία δόση του μαδριλένικου λαϊκού οικοσυστήματος και ασφαλώς της υπνωτιστικής ρουτίνας του. Από την οποία, ωστόσο, δε λείπουν οι εκπλήξεις για αυτούς που πάντα παν γυρεύοντας – φτάνει να κυκλοφορήσετε σε αυτούς τους δρόμους με μια κάμερα στο χέρι κι όλα τα άλλα θα συμβούν περίπου από μόνα τους. Κι αν κουραστείτε ή διψάσετε, εκεί, λίγο πριν από τις εκβολές της Melancólicos στην Calle de Toledo, μπείτε μέσα στο συνοικιακό café Los Angeles και ζητήστε να σας δώσουνε μια παγωμένη caña. Και αν τυχόν τρομάξετε από το βλοσυρό ύφος του τύπου πίσω από το μπαρ, μην πάτε να το βάλετε στα πόδια, τα pinchos που θα σας βγάλει για μεζέ σίγουρα θα σας αποζημιώσουν.

Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου