Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014
Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014
Τρίτη 29 Ιουλίου 2014
Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014
calle de argumosa
Ο δρόμος, όπου κάθε μποέμ και εναλλακτικός, που του αρέσει να παίρνει στα σοβαρά το ρόλο του, θα ήθελε να μένει. Το Lavapiés, παλιά εβραϊκή γειτονιά και μέχρι πρότινος ένα από τις πιο υποβαθμισμένα μέρη της Μαδρίτης, αποκαλύπτει σήμερα στον επισκέπτη το πιο κοσμοπολίτικό του πρόσωπο: Βορειοαφρικανοί, Λατίνοι, Ινδοί, Απωανατολίτες, επαρχιώτες που έρχονται να ζήσουνε τη fiesta στην πρωτεύουσα και Ευρωπαίοι, που ψάχνονται για μια κάπως πιο διαφορετική ζωή μέσα στο απενοχοποιημένο πια ιβηρικό χαρμάνι, όλοι μαζί να περιμένουν τη συντέλεια, που με τα πόδια να ερχότανε, ήδη θα είχε φτάσει.
Περπατήστε τον ολόκληρο, από το σταθμό του Lavapiés έως το Reina Sofia, εκεί μπείτε λιγάκι και χαζέψτε την Guernica –μετά τις έξι το απόγευμα η είσοδος είναι δωρεάν- και ύστερα διασχίστε τον ξανά προς την αντίθετη κατεύθυνση και αναρωτηθείτε: στ’ αλήθεια πόσοι νέοι ναζιστικοί βομβαρδισμοί θα χρειαστούν για να σβηστεί από το χάρτη οριστικά αυτή η ανεπανάληπτη ανθρωπογεωγραφία;
Προσποιηθείτε ότι μιλάτε Ισπανικά και πιείτε τον καφέ σας, και καλά διαβάζοντας, σε κάποιο βιβλιοπωλείο, δοκιμάστε την γενναιόδωρη κουζίνα του Buga del Lobo και ρίξτε και μια ματιά στους τοίχους του, πιείτε φτηνά κοκτέιλ στο La Playa ή αράξτε στο Super India, όπου μπορείτε με μόλις τρία ευρώ να παραγγείλετε έναν κουβά με μπύρες. Κι αν θέλετε ακόμα περισσότερα, αναζητήστε μέσα στα στενά το στρατευμένο μπαρ La Huelga ή ακόμα καλύτερα το «φλαμενκάδιο» El Candela στην Calle del Olmo.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Κυριακή 27 Ιουλίου 2014
Σάββατο 26 Ιουλίου 2014
Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014
Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014
avenue louise/luisalaan
Η Louise είναι ο ακριβότερος δρόμος των Βρυξελλών, που ξεκινάει τη μέρα του σαν Champs-Élysées και την τελειώνει σαν Συγγρού. Σε αυτήν την κεντρική λεωφόρο λοιπόν, όπου τα πάντα έχουν μια τιμή, ακόμα κι όταν δεν έχουνε αξία, βρίσκεται η πολυτελής αγορά της πόλης, που απλώνεται σχεδόν παράλληλα με την αντίστοιχη «εναλλακτική» του Matongé (σταθμός Porte de Namur/Naamsepoort), όπου κυριαρχεί η πολυπληθής κονγκολέζικη κοινότητα και οι ρυθμοί της - η πιο mainstream αγορά της πόλης βρίσκεται στο κέντρο επί της Rue Neuve/Nieuwstraat (σταθμός De Bruckere).
Επειδή, όμως, αν περιμένετε από μένα να σας δώσω συμβουλές για shopping, μάλλον ψωνίσατε από σβέρκο (κυριολεκτικά), θα σας μιλήσω για δυο αγάλματα που βρίσκονται στα δυο άκρα της Λουίζας. Το ένα επί της περιφερειακής οδού, κοντά στον ομώνυμο σταθμό του μετρό, είναι ίσως ο μόνος ανδριάντας μη γήινης προσωπικότητας (;) που έχει στηθεί σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Ο δημιουργός του πρέπει μάλλον να διάβαζε πολύ Lovecraft, ενώ αυτός που τον παρήγγειλε, αν δεν ήταν ο H.P. Lovecraft ο ίδιος, τότε σίγουρα κάποιο προβληματάκι το είχε. Το άλλο, πλάι στο ρομαντικό δάσος de la Cambre και μπροστά στην πύλη του Université Libre, έχει τοποθετηθεί εκεί προς τιμήν του Καταλανού αναρχικού Francesc Ferrer, και η παρουσία του έχει προκαλέσει την έκπληξη ακόμα και του Luis του Buñuel, αν και επισκέφτηκε και έζησε στις Βρυξέλλες στα πιο σουρεάλ του.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014
Τρίτη 22 Ιουλίου 2014
Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014
Κυριακή 20 Ιουλίου 2014
paseo de los melancólicos
Όχι και τόσο μακριά από την τουριστική βιτρίνα του centro histórico βρίσκεται η συνοικία Imperial, που τίποτα το μεγαλειώδες δεν έχει να επιδείξει, πέρα από έναν ίσως ιδιόμορφο πολεοδομικό ιμπεριαλισμό, κληρονομία του φρανκικού Ancien Régime. Η οδός της Μελαγχολίας ή των Μελαγχολικών (paseo κυριολεκτικά σημαίνει βόλτα, κάτι σαν το promenade των Αγγλογάλλων) διασχίζει ολόκληρο αυτό το μικροαστικό «imperium», ξεκινώντας από την πανέμορφη Calle de Segovia και καταλήγοντας στο στάδιο Vicente Calderón και στη συνέχεια στον Σηκουάνα των φτωχών, τον ταπεινό, μα πάντως πολλαπλώς πολύτιμο, Manzanares.
Καθ’ όλη τη διαδρομή αυτή, και αν καταφέρετε να μην προσβληθείτε θανάσιμα από την καταθλιπτική συμμετρία των οικοδομικών της τετραγώνων, μπορείτε να πάρετε μια ικανή και αναγκαία δόση του μαδριλένικου λαϊκού οικοσυστήματος και ασφαλώς της υπνωτιστικής ρουτίνας του. Από την οποία, ωστόσο, δε λείπουν οι εκπλήξεις για αυτούς που πάντα παν γυρεύοντας – φτάνει να κυκλοφορήσετε σε αυτούς τους δρόμους με μια κάμερα στο χέρι κι όλα τα άλλα θα συμβούν περίπου από μόνα τους. Κι αν κουραστείτε ή διψάσετε, εκεί, λίγο πριν από τις εκβολές της Melancólicos στην Calle de Toledo, μπείτε μέσα στο συνοικιακό café Los Angeles και ζητήστε να σας δώσουνε μια παγωμένη caña. Και αν τυχόν τρομάξετε από το βλοσυρό ύφος του τύπου πίσω από το μπαρ, μην πάτε να το βάλετε στα πόδια, τα pinchos που θα σας βγάλει για μεζέ σίγουρα θα σας αποζημιώσουν.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Σάββατο 19 Ιουλίου 2014
Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014
Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014
Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014
jeu de balle
Στις Marolles, την παλιά γειτονιά των Βρυξελλών, βρίσκεται μια από τις πιο όμορφες πλατείες της πόλης. Η Place du Jeu de Balle («του παιχνιδιού της μπάλας»), που στα ολλανδικά λέγεται Vossenplein («των αλεπούδων» - και μόνο οι διαφορετικές ονομασίες που έχουν δώσει οι δυο κοινότητες στα τοπωνύμιά τους θα μπορούσε να σταθεί ως αφορμή για ιδιαίτερη μελέτη), φημίζεται κυρίως για την υπαίθρια αγορά της. Εδώ κάθε πρωί στήνεται το μεγάλο παζάρι των σαβουροπωλών, όπου μπορεί να βρει κανείς τα πιο απίθανα άχρηστα πράγματα και κυρίως να χαζέψει με τη μικροσυλλεκτική μανία των ανθρώπων.
Στη Rue Blaes/Blaestraat, που περνάει από το πάνω μέρος της πλατείας, και σε όλο σχεδόν το μήκος της, εναλλάσσονται τα φτηνιάρικα second hand μαγαζιά με τις ακριβές antiqueries. Στη παράλληλη Rue Haute/Hoogstraat θα βρείτε αρτίστικα καφέ και εστιατόρια, που εκτός από τα εκλεκτά τους εδέσματα, σερβίρουν και την αναπαλαιωμένη ατμόσφαιρα των Marolles. Εδώ βρίσκεται και το Nativitas, όπου αν είστε πιστοποιημένα άποροι/άνεργοι μπορείτε να φάτε με ένα (1) ευρώ. Τα «συντεχνιακά» ονόματα των κάθετων οδών μαρτυρούν πως κάποτε εδώ χτυπούσε η εμπορική καρδιά της πόλης. Από την κάτω πλευρά της Jeu de Balle ξεκινά η επικράτεια των Μαροκινών, οι οποίοι άλλωστε κυριαρχούν και στο καθημερινό παζάρι της πλατείας. Από τα λίγο-πολύ «καμένα» καφέ της γειτονιάς ξεχωρίζει το Chaff, με τα γενναία πιάτα του και το πανοπτικό terrasse του.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Τρίτη 15 Ιουλίου 2014
Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014
Κυριακή 13 Ιουλίου 2014
Σάββατο 12 Ιουλίου 2014
goya
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Μαδρίτη, το φάντασμα του Francisco José de Goya y Lucientes. Το πνεύμα του παραδοξότερου ζωγράφου της Ιβηρικής βρίσκεται παντού μες στην ισπανική πρωτεύουσα: από τα ένδοξο Museo de Prado, που φιλοξενεί τα περίεργα «Καπρίτσια» του και τα εφιαλτικά του «Negras», μέχρι τα ελάσσονα μουσεία Real Academia de Bellas Artes και Lázaro Galdiano, όπου ο «Ενταφιασμός της Σαρδέλας» και το «Aquelarre» αντίστοιχα.
Το σώμα του όμως, ή ότι έχει απομείνει από αυτό, βρίσκεται σε ένα από τα λιγότερο γνωστά σημεία της πόλης, το οποίο, δυστυχώς, σπάνια θα βρείτε τουριστικό οδηγό που να το αναφέρει: στην Ermita de San Antonio de la Florida. H μικρή αυτή εκκλησία, επί της Paseo de la Florida, κοντά στο σταθμό Principe Pio, είναι εξ ολοκλήρου αγιογραφημένη από τον σπουδαιότερο «τρελό» της ευρωπαϊκής τέχνης, με τέτοιο τρόπο που ισοπεδώνει ολόκληρη την δυτική (καθολική) θρησκευτική ζωγραφική, κάνει πλάκα με τις έννοιες του βέβηλου και του ιερού και φτάνει να ακουμπά τα όρια του κόμικ.
Βγαίνοντας από την ermita, δε χάνετε τίποτα να περπατήσετε καμιά πενηνταριά μέτρα προς την κατεύθυνση του Parque del Oeste, κι αφού διασχίσετε την αερογέφυρα που περνάει πάνω από τις γραμμές των τρένων (πεδίο βολής των Μαδριλένων γκραφιτάδων), να δείτε το μνημείο της σφαγής που ακολούθησε την εξέγερση των Ισπανών κατά του Ναπολέοντα, την οποία ο Goya έχει περιγράψει τόσο δραματικά στο περίφημο «El tres de Mayo de 1808 en Madrid».
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014
Τρίτη 8 Ιουλίου 2014
tintin/kuifie
Ο αφορισμός που λέει πως ο διασημότερος Βέλγος είναι χάρτινος ήρωας είναι μια σαχλαμάρα που συνηθίζουν να λένε όσοι νομίζουν πως ο Georges Simenon ή ο Jacques Brel δεν ήταν παρά Γάλλοι. Ωστόσο, αν υπάρχει κάποιος τομέας στον οποίο το Βέλγιο μπορεί να υπερηφανεύεται πως είναι στ’ αλήθεια υπερδύναμη, αυτός είναι η τέχνη των κόμικ και των graphic novel. Δεν είναι μόνο ότι είναι Βέλγοι οι περισσότεροι από επιφανέστερους δημιουργούς της Ενάτης Τέχνης, αλλά επίσης πάρα πολλοί διαπρεπείς κομίστες από άλλες χώρες, της Ευρώπης κυρίως και της Λατινικής Αμερικής, σταδιοδρόμησαν σε εκδοτικούς οίκους των Βρυξελλών, όπως ο Casterman.
Στη βελγική πρωτεύουσα μπορούν, ακόμα και οι Έλληνες επισκέπτες, που συνηθίζουν να αποκαλούν συλλήβδην τα κόμικ «μίκι μάους» (ή «μικιμάου» οι παλιότεροι), να παρακολουθήσουν αυτήν την αδιαμφισβήτητη υπεροχή, είτε στις γιγαντιαίες αναπαραστάσεις των πιο γνωστών σελίδων τους στους τοίχους των σπιτιών, είτε στα αμέτρητα σχετικά καταστήματα, όπου μπορεί κανείς να βρει ακόμα και τους σπανιότερους τίτλους. Και σίγουρα δεν πρέπει με τίποτα να παραλείψετε να επισκεφτείτε το Centre Belge de la Bande Dessinée/Belgisch Stripcentrum, (στάση Gare Centrale) όπου θα δείτε από κοντά τα εργαστήρια, τα προσχέδια αλλά εικαστικές απεικονίσεις των έργων των μεγάλων Βέλγων δημιουργών (André Franquin, Hergé, Morris, Peyo, Willy Vandersteen κ.α.) ενώ η μπουτίκ του μουσείου θα σας βγάλει από τον κόπο να ψάχνετε για έξυπνα και φτηνά δώρα για τους φίλους σας.
*Από τις εκδόσεις Versant Sud κυκλοφορεί το «Bruxelles dans la BD, la BD dans Bruxelles» του Thibaut Vandorselaer, αναμφίβολα ο ευρηματικότερος τουριστικός οδηγός της πόλης, ο οποίος βασίζεται εξολοκλήρου στη σχετική κομικογραφία. Οι φανατικοί του είδους σίγουρα θα τον λατρέψετε.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014
Κυριακή 6 Ιουλίου 2014
Σάββατο 5 Ιουλίου 2014
Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014
torres blancas
Οι λάτρεις της μοντέρνας αρχιτεκτονικής σίγουρα θα βρούνε τη χαρά τους, καθώς όλα τα σύγχρονα ρεύματα εκπροσωπούνται επάξια σε διάφορες κατασκευές, δημόσιες και ιδιωτικές, τόσο στο κέντρο όσο και στα προάστια της καστιλλιάνικης μητρόπολης. Άλλωστε, οι ισπανοί αρχιτέκτονες και οι σχολές που εκφράζουν είναι γνωστό πως βρίσκονται στην πρωτοπορία εδώ και αρκετές δεκαετίες. Puerta de Europa (από τη μέρα που χρεοκόπησε η Bankia, ο εις εκ των δύο κεκλιμένων πύργων, όπου και τα γραφεία της, μοιάζει να γέρνει ακόμα περισσότερο), Torre Picasso, Barajas (το αεροδρόμιο), Caixa Forum, Torre de Cristal και δεκάδες άλλα μνημεία του παρόντος μαρτυρούν την ραγδαία και εξωστρεφή ανάπτυξη που γνώρισε ολόκληρη η χώρα από την πτώση του φρανκικού καθεστώτος και μέχρι πριν από δυο-τρία χρόνια, οπότε και έσκασε σαν φούσκα ο κλάδος της οικοδομής, παρασύροντας τα πάντα στο χάος της ανεργίας και της ύφεσης.
Κι αν θεωρείτε ότι τα πιο πολλά από αυτά δεν είναι παρά ματαιόδοξες και φλύαρες αρχιτεκτονιές, δεν έχετε παρά να μπείτε στο μετρό, να πάρετε την πορτοκαλί γραμμή και να κατέβετε στη στάση Carthagena. Οι απόκοσμοι Torres Blancas, που είναι τόσο blancas όσο λευκός είναι ο Λευκός Πύργος, αποτελούν κάτι πολύ πιο σύνθετο από ένα φουτουριστικό οικοδόμημα ή από μια προφητεία για το μέλλον των εννοιών «κατοικία» και «κατοίκηση». Το αριστούργημα του πολυβραβευμένου Francisco Javier Sáenz de Oiza συνιστά στ’ αλήθεια μια ολοκληρωμένη ποιητική αφήγηση πάνω στην επιφάνεια του οπλισμένου σκυροδέματος.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014
Τρίτη 1 Ιουλίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)