Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

el clásico



Ενώ στη Βαρκελώνη η ύπαρξη και μόνο ενός κασκόλ ή μιας σημαίας της Real αποτελεί αιτία πολέμου, στην πρωτεύουσα τα πράγματα μοιάζουν πολύ πιο χαλαρά. Και σουβενίρ της Barcelona μπορείς να αγοράσεις από τα μαγαζιά και όλο και καμιά φανέλα blaugrana βλέπεις να κυκλοφορεί στο δρόμο. Δεν ξέρω όμως αν αυτό οφείλεται σε κάποια καστιλλιάνικη οπαδική ανωτερότητα ή στην κοινή παραδοχή πως για τις τελευταίες συχνές επιτυχίες τους σε εθνικό επίπεδο «φταίει» κυρίως το ποδόσφαιρο των άσπονδων Καταλανών τους φίλων.

Πέρα από τη μπάλα, τα «κλασικά» ντέρμπυ της Primera División (ομοίως όπως και τα ματς ανάμεσα στη «βασίλισσα» και την Athletic Bilbao) είναι και μάχες ανάμεσα σε σύμβολα: της εθνικής ενότητας (και αρτιμέλειας) αφενός και αφετέρου της εθνικής (η Ισπανία είναι «Ισπανίες» στην πραγματικότητα) αφύπνισης. Στην Ελλάδα κάποιοι θεωρούν πως το να υποστηρίζεις τη Real σε κάνει φασίστα ή έστω λίγο δεξιό, ενώ αν είσαι φίλος της Barça γίνεσαι αυτόματα διεθνιστής και επαναστάτης. Τις μέρες του Clásico μια βόλτα στη γραμμή 10 του μετρό, που πάει προς το Santiago Bernabéu θα μπορούσε να βγάλει από την πλάνη του ακόμα και τον πιο ξερόλα ελληνάρα. Εδώ ακόμα και το βράδυ που οι Ισπανοί κατέκτησαν το δεύτερο και συνεχόμενό τους Euro (με ένα Mundial ανάμεσα), τα πανηγύρια που ακολούθησαν αργά το βράδυ στην Gran Via, εξελίχθηκαν στην πιο μαχητική πολιτική διαδήλωση που θα τη ζήλευαν και οι πιο αγανακτισμένοι. Κι όσο για την ενότητα την εθνική που το ποδοσφαιράκι μπορεί να παραγάγει, ρωτήστε και τον Juan Carlos να σας πει πως πέρασε πριν δύο χρόνια στον τελικό του Copa del Rey!

Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf


Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014


jazz marathon



Στις Βρυξέλλες έχουν ένα θέμα με την Jazz. Πέρα από το «μαραθώνειο» τους φεστιβάλ, που διοργανώνεται στα τέλη Μαΐου και με κάποιον τρόπο απλώνεται σε ολόκληρη την πόλη, υπάρχουν και άλλες παρόμοιες γιορτές σχεδόν όλον το χρόνο, ενώ πολλές μουσικές σκηνές (για παράδειγμα το Sazz ‘n Jazz στην Botanique) εξειδικεύονται στα εν λόγω ακούσματα.

Κατά τα λοιπά η μουσική της πόλης, όπως είναι φυσικό, φραγκοκρατείται. Αν και στο πλαίσιο του πολιτικώς ορθού, μέχρι προσφάτως στους σταθμούς του μετρό παίζονταν εναλλάξ γαλλόφωνα και ολλανδόφωνα τραγούδια –με ότι συνεπάγεται αυτό για τα αυτάκια των ουδέτερων επιβατών- για να μη νιώθουν, και καλά, οι Φλαμανδοί ριγμένοι. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί και ένα σημαντικό ρεύμα ηλεκτρονικής πρωτοπορίας (το κλαμπ Fuse στις Marolles θεωρείται από τους ως ένα από τα πιο γνωστά διεθνώς), ενώ δε λείπουν και οι έθνικ μουσικές αναφορές – αναπόφευκτο σε μια τόσο multi culti μητρόπολη. Αν σας αρέσει ο συνδυασμός στριμωξίδι-βιαιη κοινωνικοποίηση-ακατάσχετη μπυροποσία, τα καλοκαιρινά υπαίθρια event αφθονούν στα πάρκα και στις πλατείες της πόλης. Αν τώρα ψάχνετε απλώς για κάποιο μαγαζί για να επιδείξετε τις χορευτικές σας ικανότητες, υπάρχει πάντα το Madame Moustache στην Sainte Catherine με την ανεπανάληπτη carnival αισθητική και με εκπλήξεις που περιλαμβάνουν μέχρι και βραδιές γυμνισμού.

Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf



Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

los griegos



Το 2011 ήταν η πρώτη χρονιά, μετά από πολλές δεκαετίες, που η Ισπανία εξήγαγε περισσότερους μετανάστες από όσους υποδέχτηκε. Οι πιο πολλοί από αυτούς έφυγαν, όπως ήταν φυσικό, για χώρες της Λατινικής Αμερικής, ενώ οι πιο καταρτισμένοι επαγγελματικά ακόμα αναζητούν την τύχη τους στη βόρεια Ευρώπη. Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση έδωσε τη χαριστική βολή στην ήδη στιγματισμένη, από την κατάρρευση του επί μισού αιώνα κυρίαρχου κλάδου της οικοδομής, ισπανική οικονομία. Το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα αυτή σήμερα αγγίζει το 25%, πράγμα που συνεπάγεται ότι οι μισοί τουλάχιστον από τους νέους Ισπανούς είτε δεν έχουνε δουλειά είτε υποαπασχολούνται σε «εργασίες» που μάλλον δε θα επέλεγαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες.

Για τον ανύποπτο τουρίστα αυτά τα εφιαλτικά στοιχεία μοιάζουν ακατανόητα, αφού η fiesta και τα λαμπρά αξιοθέατα επιμελώς τα κρύβουν – μέχρι να πέσει ξαφνικά πάνω σε κάποιο δημόσιο συσσίτιο και να τσαλακωθεί για πάντα η καρτ-ποστάλ του. Ο ακόμα πιο ανυποψίαστος, σε βαθμό εγκληματικής αφέλειας, Έλληνας επισκέπτης ενδεχομένως να απορήσει που ακόμα δεν έχουν αναπτύξει οι Ισπανοί ακραία φοβικά αντανακλαστικά με τόσους Moros, Chinos και Panchos στην αυλή τους. Δεν ξέρω τι απομένει να συμβεί, αν συνεχίσουν να χειροτερεύουνε τα πράγματα, πάντως προς το παρόν η χώρα αυτή, και η Μαδρίτη ειδικά, έχουν πολλά να μας διδάξουν. Και αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε τους Έλληνες κατοίκους της να σας το πουν, τους φοιτητές, τους εργαζόμενους, ακόμα και τους ερωτικούς της μετανάστες.

Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf



Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

les grecs/de grieken



Έχω να λέω πως στις Βρυξέλλες υπάρχουν πιο πολλοί φίλοι και γνωστοί μου από ότι, ας πούμε, στη Θεσσαλονίκη. Και κάθε φορά που τις επισκέπτομαι, όλο και περισσότεροι προστίθενται στο άναρχο «πελατολόγειό» μου. Στις αρκετές χιλιάδες συμπατριώτες μας που ζουν εδώ, περιλαμβάνονται ασφαλώς πολλοί υπάλληλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των άλλων διεθνών οργανισμών και οργανώσεων, αρκετοί φοιτητές αλλά και μαθητές –που φοιτούν στο περίφημο Ευρωπαϊκό Σχολείο- μετανάστες πρώτης και δεύτερης γενιάς, που ήρθαν να δουλέψουν στου Βελγίου τις στοές και τώρα τροφοδοτούν με άρωμα φολκλόρ την Place Bethléem, λομπίστες, καλλιτέχνες, ναυαγοί και αυτοεξόριστοι. Γενικά πρέπει να προσέχεις τι λες, γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός που σε ακούει.

Οι ντόπιοι –κυρίως οι Βαλλώνοι- γκρινιάζουν που οι ξένοι αρνούνται να μάθουν Γαλλικά και αρκούνται στο διεθνισμό των simplified english. Τα τελευταία χρόνια που η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει και την πόρτα αυτού του άλλοτε κραταιού βασιλείου και τα διχαστικά αισθήματα ανάμεσα στις δυο κοινότητες έχουν αναβιώσει, τα ξενοφοβικά ένστικτα –συνήθως εκπορευόμενα από την πιο ευκατάστατη Φλάνδρα- κάνουν τους μέτοικους των Βρυξελλών να μην αισθάνονται και τόσο άνετα όσο ίσως παλιότερα. Προς το παρόν, πάντως, αυτός ο θαυμαστός, μα τόσο αμήχανος, πολυπολιτισμικός χαμός δε δείχνει άμεσα τουλάχιστον να απειλείται.

Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014



san miguel



Στο κέντρο της παλιάς Μαδρίτης, κοντά στην περίφημη Plaza Mayor, υπάρχει μια κάπως παράταιρη κατασκευή από γυαλί και μέταλλο που ξεχωρίζει. Το Mercado de San Miguel είναι μια οργανωμένη κλειστή αγορά τροφίμων και ποτών, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει μαζεμένες όλες τις γαστρονομικές ισπανικές προτάσεις και να περάσει ένα μεσημέρι γεμίζοντας το ποτήρι και το πιάτο του από το μπουφέ όσες φορές η όρεξη του το ζητά και η τσέπη του το επιτρέπει.

Παρόμοιες, πιο υπαίθριες, αγορές στήνονται αρκετά συχνά στις πιο γνωστές πλατείες της πρωτεύουσας και αξίζει να αναζητήσετε αυτές που ειδικεύονται στο πάντρεμα της κουζίνας της ιβηρικής με εκείνες των λατινοαμερικάνικων χωρών, αλλά και να εντρυφήσετε περισσότερο στα προτεινόμενα προϊόντα των ιδιαίτερων περιοχών της Ισπανίας (αλλαντικά από την Αραγονία, τυριά από τις Αστούριες, θαλασσινά από Γαλικία, φρούτα από τα Κανάρια, κρασιά από τη Ριόχα, γλυκά από τη Βαλένθια κ.λπ.).

Αν τώρα ψάχνετε για κάποια λύση πιο οικονομική, και νηστικοί για να μη μείνετε και για να λέτε μετά ότι συνοδεύσατε με ξένες γεύσεις το ταξίδι σας, αφήστε το mercado και μπείτε σε ένα super-mercado να ψωνίσετε. Γεμίστε το καλάθι σας με όλες τις παραλλαγές του jamon και του chorizo που υπάρχουν, πάρτε και μερικές turrónes, να τιμήσετε και τη ζαχαροπλαστική και από μπύρες προτιμήστε την ανδαλουσιανή Cruzcampo, γιατί η μαδριλένικη Mahón δεν πίνετε.

Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

καλαμάκι



Όλα τα καλοκαίρια. Το πεδίο μάχης των κυμάτων στα βράχια κάτω από το αγαπημένο, ίσως και αδικημένο Πρόπαν του Πηλίου, καλοκαίρι με το καλοκαίρι εξελίσσεται και σε πεδίο σύγκρουσης αντικρουόμενων αναμνήσεων.  

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

magritte και τέτοια



Τα Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België/Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique (στάση Parc), το σημαντικότερο πολιτιστικό ίδρυμα της πόλης και της χώρας, διαιρείται σε δύο επί μέρους μουσεία: αυτό της ancient art (έως τον 18ο αιώνα) και εκείνο της modern art (έως τις μέρες μας). Το δεύτερο περιλαμβάνει και την επιμέρους συλλογή έργων του Βρυξελλιώτη René Magritte, στην οποία, αν και σίγουρα έχει το ενδιαφέρον της, δε θα βρείτε παρά τους λιγότερο γνωστούς πίνακες του καλλιτέχνη. Δυστυχώς, για να τα επισκεφτείτε θα πρέπει να πληρώσετε και δύο διαφορετικά εισιτήρια, αλλά για κάποιο λόγο, την πρώτη Τετάρτη κάθε μήνα η είσοδος είναι δωρεάν, οπότε και γίνεται και ο ανάλογος κακός χαμός.

Από τα «αρχαία», αν είσαστε ήδη χορτάτοι από τη Φλαμανδική Σχολή, θα σας πρότεινα να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στο εικαστικό σύμπαν της οικογένειας Bruegel (ένα μικρό σχετικό μουσείο θα βρείτε και στις Marolles, όπου και το εργαστήριο του Pieter Bruegel ή Brueghel του Πρεσβύτερου). Από τα «μοντέρνα», αφού ρίξετε μια ματιά στο «Θάνατο του Μαρά» του David, για να δείτε τι πραγματικά σημαίνει στρατευμένη τέχνη, καλό θα ήταν να σταθείτε στον Ensor και στους άλλους Βέλγους υπερρεαλιστές και μάλλον να προσπεράσετε τον τομέα της βελγικής μεταπολεμικής ζωγραφικής. Αφήστε! Στα κόμικ οι άνθρωποι το έχουν απείρως περισσότερο. 

Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

αλογόπορος



Ιούλιος 2013. Συνωστισμός στην άκρια της χερσονήσου. Μια θορυβώδης παρέα κοριτσιών σωπαίνει ρίχνει άγκυρα για μια στιγμή στην αδιάφορη της νιότη για να ποζάρει στον έως και παρεξηγήσιμο φακό ενός αχόρταγου περαστικού.  

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

λέντας



Ιούλιος 2013. Φωτιά στο Λυβικό. Ο ήλιος δύει πάνω από το σπάραγμα των ακτών της νότιας Κρήτης κι ούτε ένα πέλαγος ολόκληρο δεν είναι ικανό τις φλόγες του να τιθασεύσει. Εδώ κάθε νύχτα είναι και μια μικρή συντέλεια.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

me gusta malasaña



Δύσκολα μπορεί κανείς να βαρεθεί στην ομορφότερη μποέμικη γειτονιά της Μαδρίτης, που εδώ και τρεις δεκαετίες δίνει το ρυθμό στην ιδιάζουσα ισπανική «εναλλακτικότητα». Αν δε σας πολυνοιάζουν τα κατά τα άλλα ενδιαφέροντα μουσεία del Romanticismo και Municipal και αναζητείτε πιο πολύ τη fiesta ή έστω την παρελκόμενη της φτώχιας καλοπέραση, μπορείτε να δοκιμάσετε κάποια από τις παρακάτω –άκρως ενδεικτικές- προτάσεις.

Καφές: Café de Mahón στην Dos de Mayo (ο κλασικός καφές στην πλατεία), El Rincón στην Calle Espíritu Santo (αν και δε με αγαπάνε εκεί), La Ida στην Calle Colón (αρτίστικο) και De la Luz στην Calle del Barco (αγαπημένο). Φαγητό: Ojalá στην Calle de San Andrés (παραδοσιακό και οικονομικό), Comida Italiana στην Plaza de San Ildefonso («βρώμικο» γκουρμέ), El Rey del Pollo στην Plaza del Conde de Toreno (αυτό που λέει το όνομά του) και TM Burguer στην Calle Espíritu Santo (αμερικανιά, αλλά αξίζει). Ποτό: La Realidad και Circo στην Corredera Baja de San Pablo (για αυτούς που ψάχνουν και αυτούς που ψάχνονται, αντίστοιχα), In Dreams στην Calle de San Mateo (στέκι), El Palentino στην Calle del Pez (ιστορικό μαγαζί με φτηνά ποτά), La Vía Láctea στην Calle de Velarde (ροκ) και ConSentido Calle del Barco (διεστραμμένο).

Ή αν προτιμάτε, κάντε ότι και όλοι οι άλλοι τριγύρω σας: αγοράστε μπύρες από τους πλανόδιους chinos και αράξτε σε κάποια πλατεία να τις πιείτε. Ούτως ή άλλως, οι προτάσεις είναι πολύ προσωπικές. Εγώ σας λέω για αυτά μονάχα που δοκίμασα, όσο μου το επέτρεπαν η τσέπη μου και ο χρόνος. Σιγά μην έκανα και έρευνα.

Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

θρακικά τέμπη



Φεβρουάριος 2013. Πεζοπορία πλάι στο Νέστο, με αφετηρία τον σιδηροδρομικό σταθμό των Τοξοτών. Το τοπίο μας ξεγελά, μοιάζοντας θλιβερό και πένθιμο, αλλά τα υδρόβια δάση γελάνε με τις επιμονή μας να μείνουμε στεγνοί μέσα σε αυτόν, τον τόσο υγρό χειμώνα.