Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014
el clásico
Ενώ στη Βαρκελώνη η ύπαρξη και μόνο ενός κασκόλ ή μιας σημαίας της Real αποτελεί αιτία πολέμου, στην πρωτεύουσα τα πράγματα μοιάζουν πολύ πιο χαλαρά. Και σουβενίρ της Barcelona μπορείς να αγοράσεις από τα μαγαζιά και όλο και καμιά φανέλα blaugrana βλέπεις να κυκλοφορεί στο δρόμο. Δεν ξέρω όμως αν αυτό οφείλεται σε κάποια καστιλλιάνικη οπαδική ανωτερότητα ή στην κοινή παραδοχή πως για τις τελευταίες συχνές επιτυχίες τους σε εθνικό επίπεδο «φταίει» κυρίως το ποδόσφαιρο των άσπονδων Καταλανών τους φίλων.
Πέρα από τη μπάλα, τα «κλασικά» ντέρμπυ της Primera División (ομοίως όπως και τα ματς ανάμεσα στη «βασίλισσα» και την Athletic Bilbao) είναι και μάχες ανάμεσα σε σύμβολα: της εθνικής ενότητας (και αρτιμέλειας) αφενός και αφετέρου της εθνικής (η Ισπανία είναι «Ισπανίες» στην πραγματικότητα) αφύπνισης. Στην Ελλάδα κάποιοι θεωρούν πως το να υποστηρίζεις τη Real σε κάνει φασίστα ή έστω λίγο δεξιό, ενώ αν είσαι φίλος της Barça γίνεσαι αυτόματα διεθνιστής και επαναστάτης. Τις μέρες του Clásico μια βόλτα στη γραμμή 10 του μετρό, που πάει προς το Santiago Bernabéu θα μπορούσε να βγάλει από την πλάνη του ακόμα και τον πιο ξερόλα ελληνάρα. Εδώ ακόμα και το βράδυ που οι Ισπανοί κατέκτησαν το δεύτερο και συνεχόμενό τους Euro (με ένα Mundial ανάμεσα), τα πανηγύρια που ακολούθησαν αργά το βράδυ στην Gran Via, εξελίχθηκαν στην πιο μαχητική πολιτική διαδήλωση που θα τη ζήλευαν και οι πιο αγανακτισμένοι. Κι όσο για την ενότητα την εθνική που το ποδοσφαιράκι μπορεί να παραγάγει, ρωτήστε και τον Juan Carlos να σας πει πως πέρασε πριν δύο χρόνια στον τελικό του Copa del Rey!
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014
jazz marathon
Κατά τα λοιπά η μουσική της πόλης, όπως είναι φυσικό, φραγκοκρατείται. Αν και στο πλαίσιο του πολιτικώς ορθού, μέχρι προσφάτως στους σταθμούς του μετρό παίζονταν εναλλάξ γαλλόφωνα και ολλανδόφωνα τραγούδια –με ότι συνεπάγεται αυτό για τα αυτάκια των ουδέτερων επιβατών- για να μη νιώθουν, και καλά, οι Φλαμανδοί ριγμένοι. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί και ένα σημαντικό ρεύμα ηλεκτρονικής πρωτοπορίας (το κλαμπ Fuse στις Marolles θεωρείται από τους ως ένα από τα πιο γνωστά διεθνώς), ενώ δε λείπουν και οι έθνικ μουσικές αναφορές – αναπόφευκτο σε μια τόσο multi culti μητρόπολη. Αν σας αρέσει ο συνδυασμός στριμωξίδι-βιαιη κοινωνικοποίηση-ακατάσχετη μπυροποσία, τα καλοκαιρινά υπαίθρια event αφθονούν στα πάρκα και στις πλατείες της πόλης. Αν τώρα ψάχνετε απλώς για κάποιο μαγαζί για να επιδείξετε τις χορευτικές σας ικανότητες, υπάρχει πάντα το Madame Moustache στην Sainte Catherine με την ανεπανάληπτη carnival αισθητική και με εκπλήξεις που περιλαμβάνουν μέχρι και βραδιές γυμνισμού.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014
los griegos
Για τον ανύποπτο τουρίστα αυτά τα εφιαλτικά στοιχεία μοιάζουν ακατανόητα, αφού η fiesta και τα λαμπρά αξιοθέατα επιμελώς τα κρύβουν – μέχρι να πέσει ξαφνικά πάνω σε κάποιο δημόσιο συσσίτιο και να τσαλακωθεί για πάντα η καρτ-ποστάλ του. Ο ακόμα πιο ανυποψίαστος, σε βαθμό εγκληματικής αφέλειας, Έλληνας επισκέπτης ενδεχομένως να απορήσει που ακόμα δεν έχουν αναπτύξει οι Ισπανοί ακραία φοβικά αντανακλαστικά με τόσους Moros, Chinos και Panchos στην αυλή τους. Δεν ξέρω τι απομένει να συμβεί, αν συνεχίσουν να χειροτερεύουνε τα πράγματα, πάντως προς το παρόν η χώρα αυτή, και η Μαδρίτη ειδικά, έχουν πολλά να μας διδάξουν. Και αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε τους Έλληνες κατοίκους της να σας το πουν, τους φοιτητές, τους εργαζόμενους, ακόμα και τους ερωτικούς της μετανάστες.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014
les grecs/de grieken
Οι ντόπιοι –κυρίως οι Βαλλώνοι- γκρινιάζουν που οι ξένοι αρνούνται να μάθουν Γαλλικά και αρκούνται στο διεθνισμό των simplified english. Τα τελευταία χρόνια που η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει και την πόρτα αυτού του άλλοτε κραταιού βασιλείου και τα διχαστικά αισθήματα ανάμεσα στις δυο κοινότητες έχουν αναβιώσει, τα ξενοφοβικά ένστικτα –συνήθως εκπορευόμενα από την πιο ευκατάστατη Φλάνδρα- κάνουν τους μέτοικους των Βρυξελλών να μην αισθάνονται και τόσο άνετα όσο ίσως παλιότερα. Προς το παρόν, πάντως, αυτός ο θαυμαστός, μα τόσο αμήχανος, πολυπολιτισμικός χαμός δε δείχνει άμεσα τουλάχιστον να απειλείται.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014
san miguel
Στο κέντρο της παλιάς Μαδρίτης, κοντά στην περίφημη Plaza Mayor, υπάρχει μια κάπως παράταιρη κατασκευή από γυαλί και μέταλλο που ξεχωρίζει. Το Mercado de San Miguel είναι μια οργανωμένη κλειστή αγορά τροφίμων και ποτών, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει μαζεμένες όλες τις γαστρονομικές ισπανικές προτάσεις και να περάσει ένα μεσημέρι γεμίζοντας το ποτήρι και το πιάτο του από το μπουφέ όσες φορές η όρεξη του το ζητά και η τσέπη του το επιτρέπει.
Παρόμοιες, πιο υπαίθριες, αγορές στήνονται αρκετά συχνά στις πιο γνωστές πλατείες της πρωτεύουσας και αξίζει να αναζητήσετε αυτές που ειδικεύονται στο πάντρεμα της κουζίνας της ιβηρικής με εκείνες των λατινοαμερικάνικων χωρών, αλλά και να εντρυφήσετε περισσότερο στα προτεινόμενα προϊόντα των ιδιαίτερων περιοχών της Ισπανίας (αλλαντικά από την Αραγονία, τυριά από τις Αστούριες, θαλασσινά από Γαλικία, φρούτα από τα Κανάρια, κρασιά από τη Ριόχα, γλυκά από τη Βαλένθια κ.λπ.).
Αν τώρα ψάχνετε για κάποια λύση πιο οικονομική, και νηστικοί για να μη μείνετε και για να λέτε μετά ότι συνοδεύσατε με ξένες γεύσεις το ταξίδι σας, αφήστε το mercado και μπείτε σε ένα super-mercado να ψωνίσετε. Γεμίστε το καλάθι σας με όλες τις παραλλαγές του jamon και του chorizo που υπάρχουν, πάρτε και μερικές turrónes, να τιμήσετε και τη ζαχαροπλαστική και από μπύρες προτιμήστε την ανδαλουσιανή Cruzcampo, γιατί η μαδριλένικη Mahón δεν πίνετε.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014
Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014
magritte και τέτοια
Από τα «αρχαία», αν είσαστε ήδη χορτάτοι από τη Φλαμανδική Σχολή, θα σας πρότεινα να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στο εικαστικό σύμπαν της οικογένειας Bruegel (ένα μικρό σχετικό μουσείο θα βρείτε και στις Marolles, όπου και το εργαστήριο του Pieter Bruegel ή Brueghel του Πρεσβύτερου). Από τα «μοντέρνα», αφού ρίξετε μια ματιά στο «Θάνατο του Μαρά» του David, για να δείτε τι πραγματικά σημαίνει στρατευμένη τέχνη, καλό θα ήταν να σταθείτε στον Ensor και στους άλλους Βέλγους υπερρεαλιστές και μάλλον να προσπεράσετε τον τομέα της βελγικής μεταπολεμικής ζωγραφικής. Αφήστε! Στα κόμικ οι άνθρωποι το έχουν απείρως περισσότερο.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014
Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014
me gusta malasaña
Καφές: Café de Mahón στην Dos de Mayo (ο κλασικός καφές στην πλατεία), El Rincón στην Calle Espíritu Santo (αν και δε με αγαπάνε εκεί), La Ida στην Calle Colón (αρτίστικο) και De la Luz στην Calle del Barco (αγαπημένο). Φαγητό: Ojalá στην Calle de San Andrés (παραδοσιακό και οικονομικό), Comida Italiana στην Plaza de San Ildefonso («βρώμικο» γκουρμέ), El Rey del Pollo στην Plaza del Conde de Toreno (αυτό που λέει το όνομά του) και TM Burguer στην Calle Espíritu Santo (αμερικανιά, αλλά αξίζει). Ποτό: La Realidad και Circo στην Corredera Baja de San Pablo (για αυτούς που ψάχνουν και αυτούς που ψάχνονται, αντίστοιχα), In Dreams στην Calle de San Mateo (στέκι), El Palentino στην Calle del Pez (ιστορικό μαγαζί με φτηνά ποτά), La Vía Láctea στην Calle de Velarde (ροκ) και ConSentido Calle del Barco (διεστραμμένο).
Ή αν προτιμάτε, κάντε ότι και όλοι οι άλλοι τριγύρω σας: αγοράστε μπύρες από τους πλανόδιους chinos και αράξτε σε κάποια πλατεία να τις πιείτε. Ούτως ή άλλως, οι προτάσεις είναι πολύ προσωπικές. Εγώ σας λέω για αυτά μονάχα που δοκίμασα, όσο μου το επέτρεπαν η τσέπη μου και ο χρόνος. Σιγά μην έκανα και έρευνα.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014
Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014
beurs/bourse
Λοιπόν, εν αρχή ην το Central (και μόνο για τους ανοξείδωτους θαμώνες του), το Bonnefoi (κέφι, κέφι, κέφι…), το Lava (αν είστε καπνιστές και βαριέστε να μπαινοβγαίνετε – το μισό μαγαζί είναι rookruimte/espace fumeur), το Booze’n Blues (για τη μουσική και ασφαλώς τη διακόσμηση), το θρυλικό Goupil le Fol (το πιο «belgobelge» από όλα, παλιό μπουρδέλο, εξωφρενικό ντεκόρ, ανεξήγητη φιλελληνική ατμόσφαιρα), το ιστορικό Archiduc (Jean Cocteau, Henry Miller, Beatnicks, Sputniks… όλοι κάποια στιγμή τα έχουνε κοπανίσει εδώ), άντε να βάλω και το μοδάτο Zebra (και μόνο για την πασαρέλα του). Και επειδή μετά από τόσους καφέδες/ξύδια μάλλον θα πεινάσατε, λίγο πιο κάτω, στην ψαραγορά της Sainte Catherine, μπορείτε να δοκιμάσετε (στο όρθιο) τα θαλασσινά του Noordzee/Mer du Nord.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014
Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014
la movida
Και μια και πήγε η κουβέντα στον Pedro τον Almodóvar, αν βρεθείτε στην Plaza de España, τρυπώστε στην Calle de Martín de los Heros, τον πιο σινεφίλ δρόμο της πόλης, όπου και οι ιστορικοί κινηματογράφοι Golem και Renoir (ταινίες με υπότιτλους) και το μοναδικό καφέ-βιβλιοπωλείο Ocho y Medio (8½). Εκεί, μπορεί να μη βιώσετε ακριβώς την εμπειρία της Movida, μα, όσο να είναι, μια γεύση από το τουριστικό της σκέλος θα την πάρετε.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014
Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014
Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014
flagey
Στα προηγούμενα ταξίδια μου είχα προσέξει πάνω στην Place Eugène Flagey/ Flageyplein ένα ανήσυχο άγαλμα του Fernando του Pessoa, του οποίου (του αγάλματος) για κάποιο λόγο η τύχη σήμερα πια αγνοείται. Φήμες που το θέλουν να κυκλοφορεί τα βράδια στα τριγύρω στενά, τρομάζοντας τους ανυποψίαστους περαστικούς και προειδοποιώντας τους πως πλησιάζει «η ώρα του διαβόλου», κρίνονται μάλλον ως αβάσιμες. Πάντως, σίγουρα το Flagey είναι η πιο ανησυχητική γωνιά των Βρυξελλών, φτιαγμένη για τα γούστα εκείνων που θέλουν να αποφύγουν τον τουριστικό απόηχο της Bourse και τη συνοικιακή αντίληψη των άλλων γειτονιών της πόλης.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014
calle del conde duque
Αφού ρίξετε μια ματιά στην εξωφρενική πρόσοψη της πολυκατοικίας που βρίσκεται στην κορυφή της σκάλας και αναρωτηθείτε ποιο από όλα τα ζωγραφιστά μπαλκόνια της σας εκφράζει περισσότερο, κάντε μια στάση για έναν cortado απέναντι, στο Parrilla Nino. Μετά, συνεχίστε ανηφορίζοντας την Conde Duque και θα βρείτε μερικά ωραία μαγαζάκια που πουλούν ρούχα, παπούτσια και άλλα ξεμυαλιστικά, επώνυμες μάρκες αλλά και χειροποίητα, καινούρια και μεταχειρισμένα. Αν έχετε πεινάσει (πότε προλάβατε;), καθίστε στο La Cajita de Nori (εξαιρετική η Tortilla του!), πάνω στην πλατεία που θα συναντήσετε στο δεξί σας χέρι, απέναντι από ένα μεγάλο πέτρινο κτήριο που γράφει «Conde Duque Centro Cultural». Αν πάλι έχετε ορέξεις πιο πνευματικές, μπείτε σε αυτό το κτήριο, το cultural που λέγαμε, και όλο και σε κάποια ενδιαφέρουσα έκθεση θα πέσετε πάνω, από τις πολλές που γίνονται εδώ. Αφού χορτάσετε από υλική και από πνευματική τροφή, περπατήστε λίγο ακόμα για να χωνέψετε μέχρι το τέλος της Conde Duque ή διαλέξτε κάποιο κάθετο στενό και χαθείτε μες στον αστερισμό της Malasaña.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014
gare de midi/zuidstation
Ίσως ο δεύτερος σημαντικότερος σιδηροδρομικός σταθμός στην ιστορία της ευρωπαϊκής μετανάστευσης μετά τον München Hauptbahnhof. Και μόνο αν κάνετε μια βόλτα στα γύρω στενά και ανακαλύψετε το πολύχρωμο μωσαϊκό από εθνικά καφενεία, κουρεία, ταβέρνες, πρακτορεία και εμπορικά, θα νιώσετε το δίχως άλλο τη συναισθηματική φόρτιση που εξακολουθεί να βαραίνει την όλη περιοχή. Σήμερα πια γύρω από το Midi υψώνονται μοντέρνα κτήρια – έδρες ιλλουστρασιόν επιχειρήσεων και από το σταθμό του ξεκινάει το καμάρι της ενωμένης Ευρώπης, το Eurostar, που συνδέει τις Βρυξέλλες με το Λονδίνο μέσα σε δυο ωρίτσες.
Κάθε Κυριακή γύρω από το Gare de Midi πραγματοποιείται το μεγαλύτερο παζάρι-λαϊκή αγορά-αυλή των θαυμάτων της πόλης, όπου μπορείτε να βρείτε σε εξευτελιστικές τιμές (ποιος ακριβώς είναι αυτός που εξευτελίζεται;) όλα τα αγαθά του πλανήτη. Θα σας πρότεινα, αν δείτε μια μεγάλη ουρά με χαμογελαστούς ανθρώπους, να στηθείτε από πίσω και εσείς υπομονετικά και να περιμένετε να δοκιμάσετε τις περίφημες αιγυπτιακές πίτες με μέλι, τυρί, ελιές και πιπεριές με συνοδεία αρωματικού τσαγιού. Και λίγο παρακάτω, στο ελληνικό περίπτερο του κυρίου Αγγελόπουλου, ρωτήστε να σας πούνε την τραγική ιστορία της εξαγωγής των εκλεκτών, αλλά ακόμα εξωφρενικά πανάκριβων, προϊόντων μας στις χώρες της Εσπερίας.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014
Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014
plazuela de las comendadoras
Στη σκιά της Dos de Mayo και των άλλων πολυσύχναστων και πολύβουων πλατειών της Malasaña, η Comendadoras είναι ένα από αυτά τα μαγεμένα μέρη, που κάθε μεγαλούπολη που σέβεται τον εαυτό της ξέρει καλά να κρύβει μέσα στα τσιμεντένια σπλάχνα της. Μια πλατεία που συγκεντρώνει όλα τα αρχετυπικά «πλατειακά» χαρακτηριστικά: ζευγάρια που ερωτοτροπούν ασύστολα, πιτσιρίκια που παίζουν κρυφτοκυνηγητό και μπάλα, γεροντάκια που ξορκίζουν το κακό συγκρίνοντας τις αναμνήσεις τους, οικόσιτα σκυλιά που παριστάνουν τα αδέσποτα, τρελοί που αγορεύουν στα παγκάκια. Και οι ένοικοι τριγύρω, ακροβολισμένοι στις χρωματιστές προσόψεις των σπιτιών, να παρακολουθούν την αιώνια παράσταση της ιερής τους καθημερινότητας.
Καθίστε στην terraza του διακριτικού café Moderno, ζητήστε να σας φέρουν, ανάλογα με την εποχή, έναν café solo ή έναν americano con hielo, πετάξτε τον τουριστικό σας οδηγό, αν είναι δυνατόν για μια στιγμή ξεχάστε την ταξιδιωτική σας ιδιότητα και δοκιμάστε να γίνετε ένα με το σκηνικό του και ίσως με το έργο! Μαντέψτε πως θα ήταν άραγε η ζωή σας, αν κατοικούσατε σε κάποιο από τα πανέμορφα μπαλκόνια που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια σας και μη βιαστείτε καθόλου να επιστρέψετε στον κόσμο σας! Πιστέψτε με: στην Plazuela de las Comendadoras ο χρόνος πάντα αποκτά μια κάπως πιο υποκειμενική διάσταση, μέχρι που ενίοτε τελείως σταματάει.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014
victor horta
Καλός-χρυσός όμως ο Horta, αλλά φυσικά δεν είναι ο μόνος εκπρόσωπος του εν λόγω ρεύματος στην βελγική πρωτεύουσα. Οι Βρυξέλλες είναι ο παράδεισος της Art Nouveau και έργα πολλών άλλων αρχιτεκτόνων και διακοσμητών, Βέλγων και μη (Henry Clemens Van de Velde, Paul Hankar, Jules Brunfaut, Gustave Strauven, Gustave Saintenoy κ.α.) μπορείτε να συναντήσετε σχεδόν σε όλες τις γειτονιές της. Θα ξεχώριζα το Old England στην Quartier Royal, την οικία Saint-Cyr στην ηρεμιστική πλατεία Ambiorix και το ιστορικό ξενοδοχείο Métropole, όπου μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας στο ίδιο τραπέζι όπου κάποτε καθόταν ο Albert Einstein και να αναλογιστείτε πόσο σχετικά είναι όλα τελικά σε αυτόν τον μάταιο κόσμο.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014
Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014
gran via
Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δεν υπάρχει μια τέτοια λεωφόρος που να σηματοδοτεί τόσα πολλά στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική, ακόμα και ερωτική ζωή των κατοίκων της, όπως η Gran Via. Η «Μεγάλη Οδός» δεν είναι απλώς μια κεντρική αρτηρία που –μαζί με τις προεκτάσεις της- ενώνει και διαιρεί ταυτόχρονα τη Μαδρίτη, μα και το μεγαλύτερο (σε έκταση) αξιοθέατο, ίσως το πιο εμβληματικό σήμα κατατεθέν αυτής της πόλης. Όποιος επιλέξει να την διασχίσει με τα πόδια, από την Calle de Alcalá έως την Plaza de España, και δεν ξοδέψει όλα του τα λεφτά στα μαγαζιά ή δεν παρασυρθεί σε άλλες «απολαύσεις», μπορεί να παρακολουθήσει μια ζωντανή και τρισδιάστατη ξενάγηση στην αρχιτεκτονική εξέλιξη του ισπανικού 20ου αιώνα.
Edificio Metrópolis, Capitol, Telefónica, Callao Cinema, Edificio España, Palacio de la Prensa, είναι μόνο μερικά από τα σύγχρονα μνημεία όπου θα μπορούσε να σταθεί κανείς για να θαυμάσει το αρμονικό πάντρεμα του Μπαρόκ και της αραβικής κληρονομιάς με την Αρτ Ντεκό και τον Κυβισμό και να μαντέψει τις επιρροές των Ισπανών αρχιτεκτόνων και τα απωθημένα βεβαίως των χρηματοδοτών τους. Λίγο Manhattan, λίγο Broadway, μες στην καρδιά μιας μεγαλούπολης, που κατά τα λοιπά γουστάρει να μιμείται το Παρίσι. Κι όμως, μέσα από τις μιμήσεις και τις παράδοξες, σε πρώτη ανάγνωση, αισθητικές αναφορές προκύπτει ένα αποτέλεσμα πολύ μοναδικό και ως εκ θαύματος εν τέλει αρκούντως μαδριλένικο.
Περί οικοδομικών και άλλων ισπανικών απωθημένων γενικά σας παραπέμπω σχετικά στο «Σκηνές Κυνηγιού» του Rafael Chibres (εκδόσεις Άγρα).
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014
Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014
η gueuze και οι άλλες
Οι βελγικές μπύρες είναι διάσημες ανά την υφήλιο και οι άπειρες ποικιλίες τους μπορούν να ικανοποιήσουν ακόμα και τον πιο εκλεκτικό μπυρόφιλο επισκέπτη, ο οποίος ήδη θα γνωρίζει προφανώς πως οι έξι από τις επτά trappiste παράγονται εδώ (και η έβδομη στην Ολλανδία). Οι λιγότεροι ψαγμένοι φίλοι της μπύρας, μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα στις δημοφιλείς pils Stella Artois, Jupiler, Maes, Jinnebier και Leffe ή στη weiss Hoegaarden. Αν θέλετε να γίνεται «χάλια», δοκιμάστε τις πιο δυνατές (τριπλής απόσταξης) La Chouffe και St Bernardus, ενώ υπάρχουν πάντα και οι πιο καμένες (και φτηνές) επιλογές της Palm (κλασική μπαρμπαδίστικη κόκκινη μπύρα) και της Carapils (το μάννα των αλκοολικών). Αν θέλετε να συνδυάσετε τη μπυροποσία σας με την ανάλογη ατμόσφαιρα, στις Βρυξέλλες υπάρχουν μπυραρίες για όλα τα γούστα, από την τουριστική Delirium Tremens και την ιστορική Mort Subite στο κέντρο μέχρι τις πιο ανθρώπινες Moeder Lambic στο St Gilles και Atelier στις Ixelles.
Αλλά αφού έχετε έρθει ως εδώ, είναι κρίμα να μείνετε μόνο σε γεύσεις που μπορείτε να βρείτε και σε μια καλή κάβα στη γειτονιά σας και να μην δοκιμάσετε και την αυθεντική βρυξελλιώτικη μπύρα τύπου Geuze, η οποία παράγεται χωρίς την προσθήκη μαγιάς, αλλά αφήνοντας τα βαρέλια της ανοιχτά κατά τη ζύμωση, έτσι ώστε να μπορεί ο τοπικός μύκητας να κάνει τη δουλειά του ανενόχλητος. Θα σας ξενίσει σίγουρα στην αρχή, αλλά μετά βάζω στοίχημα πως θα τη γουστάρετε.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014
Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014
thyssen
Προσωπικά, με κάθε σεβασμό στην Αναγέννηση και στη Φλαμανδική Σχολή, θα πρότεινα να δώσετε περισσότερο βάρος στους εκπροσώπους του - γερμανικού κυρίως- εξπρεσιονισμού (Schiele και τέτοια), στου Ρώσους κονστρουκτιβιστές (Kandinski και τέτοια) και στα αμερικάνικα (το αγαπημένο Hotel Room του Hopper είναι εδώ). Βέβαια, από την άλλη, γούστα είναι αυτά, οπότε δείτε ότι θέλετε – μη μου λέτε μετά ότι σας παρέσυρα. Αν και γιατί να κάθομαι τώρα και να τα γράφω όλα αυτά, αν όχι για να σας «παρασύρω»;
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014
botanique/kruidtuin
Και επειδή λίγη αυτοκριτική ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, ας παραδεχτούμε επιτέλους πως διατηρούμε τα σκήπτρα στην άτυπη ολυμπιάδα του κιτς με τα ανά την υφήλιο ελληνικά μας εστιατόρια. Έλεος, δηλαδή, ρε παιδιά! Ε, όχι και την Αφροδίτη της Μήλου ντυμένη Santa Claus!
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)