Κυριακή 31 Αυγούστου 2014
Σάββατο 30 Αυγούστου 2014
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014
franco
Είτε μας αρέσει είτε όχι, πρέπει να δεχτούμε ότι η σημερινή μορφή της Μαδρίτης είναι σε μεγάλο βαθμό δημιούργημα του δικτάτορα Francisco Franco Bahamonde και της παρέας του των μεγαλοεργολάβων, που στήριξαν το καθεστώς του για 36 ολόκληρα χρόνια. Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν την μεταπολίτευση του 1975 και η ισπανική πολιτιστική εξωστρέφεια των τελευταίων δεκαετιών «διόρθωσαν» σαφώς την κυρίαρχη φρανκική αισθητική, η οποία, ωστόσο, παραμένει εμφανής σχεδόν σε κάθε συνοικία της πρωτεύουσας.
Αρκετά μνημεία που οικοδομήθηκαν μετά τη Reconquista (ο κατά τους εθνικιστές ισπανικός εμφύλιος) στέκονται στη θέση τους ακόμα, ασχέτως αν οι πιο πολλοί Ισπανοί έχουν ξεχάσει τι ακριβώς σημαίνουν. Όπως, για παράδειγμα, το Arco de la Victoria στη Moncloa, στο σημείο όπου διεξήχθη η μάχη της Πανεπιστημιούπολης και όπου σκοτώθηκε ο ηγέτης των αναρχικών Buenaventura Durruti – δυστυχώς δε θα μάθουμε ποτέ πώς θα ήταν η Μαδρίτη σήμερα, αν είχαν εξελιχθεί λίγο πιο διαφορετικά τα πράγματα.
Πάντως, το απόλυτο αρχιτεκτονικό τερατούργημα του φρανκισμού, η φαραωνική Valle de los Caídos, βρίσκεται 54 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης (κοντά στο Escorial), και χωρίς πλάκα, αξίζει κανείς να το επισκεφτεί, μόνο και μόνο για να δει πως η τρέλα πάει μια χαρά και στα βουνά, όταν συντρέχουν οι συνθήκες. Όπως αξίζει να διαβάσετε το εκπληκτικό «Μνήμη και Λήθη του Ισπανικού Εμφυλίου» της Paloma Aguilar Fernandez (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης), προκειμένου να δείτε πως η έκφραση «ό,τι θυμάμαι χαίρομαι» μάλλον στην Ιστορία δεν ταιριάζει.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014
Τρίτη 26 Αυγούστου 2014
Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014
avenue de stalingrad/stalingradlaan
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν υπάρχει μια κεντρική οδική αρτηρία στην Αθήνα που να ονομάζεται Λεωφόρος Στάλινγκραντ; Θα σας φαινότανε κάπως, ε; Το ότι υπάρχει κάτι τέτοιο σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες των συμμαχικών χωρών του Β’ Π.Π. δε σας παραξενεύει όμως – στο Παρίσι παρεμπιπτόντως είναι και όνομα ενός από τους σταθμούς του μετρό. Και μη μου πείτε πως το Στάλινγκραντ πλέον λέγεται Βόλγογκραντ – εις ανάμνησιν της μάχης δίνεται το όνομα και όχι προς τιμήν της πόλης του Πατερούλη. Τέλος πάνων, στο θέμα μας:
Η βρυξελλιώτικη λεωφόρος Στάλινγκραντ είναι ο παράδεισος της ειρηνικής συνύπαρξης και της πολυπολιτισμικότητας με τα αραβικά χαμάμ δίπλα στο Εβραϊκό Μουσείο και την Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη ανάμεσα σε τούρκικα μπακάλικα και αλβανικά καφενεία. Εδώ χτυπάει η καρδιά μιας πόλης, της οποίας πάνω από το πενήντα τις εκατό του πληθυσμού έχει γεννηθεί σε άλλες χώρες, για να μη μιλήσουμε για τη δεύτερη και την τρίτη γενιά των μεταναστών. Κάντε μια βόλτα στην πολύγλωσσή της «ράμπλα», ψωνίστε από τα μαγαζιά της και μην συμπεριφέρεστε σαν να βρίσκεστε ανάμεσα σε ιθαγενείς, που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να σας βουτήξουν το πορτοφόλι – είναι, αλλά δεν είναι το μόνο. Τώρα που η Ευρώπη μας βρίσκεται στην τρίτη ηλικία μόνο από αυτόν τον τρίτο κόσμο έχει να ελπίζει.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Κυριακή 24 Αυγούστου 2014
Σάββατο 23 Αυγούστου 2014
Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014
Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014
las ventas
Πριν αρχίσετε να φρικάρετε και να με λέτε αιμοδιψή και βάρβαρο, να σας ξεκαθαρίσω πως απεχθάνομαι τον τρόπο που διεξάγονται οι σύγχρονες ταυρομαχίες περίπου όσο και εσείς και θεωρώ το έθιμο αυτό τουλάχιστον αναχρονιστικό. Ωστόσο, ετούτο δε σημαίνει πως πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά σε μία ζώσα ακόμα έκφανση της μεσογειακής παράδοσης και της λαϊκής ευρωπαϊκής κουλτούρας και να αδιαφορούμε για τα σημάδια που αυτή έχει αφήσει, τόσο πολύ ξεκάθαρα, στο σύγχρονο πολιτισμό των λαών της ιβηρικής χερσονήσου. Ως εκ τούτου, ακόμα κι αν δεν επιθυμείτε να νομιμοποιήσετε την τελετουργική σφαγή ενός περήφανου, μα κάπως ναρκωμένου ζώου (καλού κακού, μη γίνει και καμιά στραβή), πηγαίνοντας σε κάποιον επίσημο αγώνα, πιστεύω πως οφείλετε να επισκεφτείτε μια φορά κάποια από τις εναπομείνασες αρένες της Μαδρίτης.
Η αρένα της Plaza de Toros de Las Ventas αρχιτεκτονικά αποτελεί στ’ αλήθεια ένα κομψοτέχνημα, μια κραυγαλέα μαρτυρία της πλούσιας αραβικής κληρονομίας και ένα κανονικό ταξίδι στο χρόνο και στην ιστορία. Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε επίσης το παρακείμενο Museo Taurino και αν εξακολουθείτε να απορείτε για όλα αυτά, ρίξτε και μια ματιά στο βιβλίο του Ernest Hemingway, δεδηλωμένου φίλου του αθλήματος, «Άντρες χωρίς Γυναίκες» (εκδόσεις Πλέθρον), όχι μήπως και συμπαθήσετε λίγο τους ταυρομάχους, μα πιο πολύ για να κατανοήσετε κάπως το «¡Viva la Muerte!».
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014
Τρίτη 19 Αυγούστου 2014
Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014
Κυριακή 17 Αυγούστου 2014
εόκ και νάτο
Η δαιμονοποίηση των διεθνών οργανισμών, από τους οποίους η πτωχή πλην έντιμος πατρίδα μας είναι πολλαπλώς εξαρτημένη, συνήθως πάει παρέα με το γνωστό μαργαριτάρι ημιμάθειας, «οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη γραφειοκρατών», και ως εκ τούτου μάλλον βαρετή και άχαρη. Το βιβλίο αυτό γράφεται για να καταρρίψει προφανώς αυτόν τον μύθο – όλα τα βιβλία λίγο- πολύ γράφονται για να καταρρίψουν ή να συντηρήσουν και στις καλύτερες των περιπτώσεων για να δημιουργήσουν εκ του μηδενός κάποιον μύθο. Αλλά για να δούμε τι παίζει με τον εν λόγω μύθο στην πραγματικότητα.
Οι Βρυξέλλες αποτελούν έδρα πολλών διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών, διότι το ευνόησε η γεωγραφική και ιστορική θέση του Βελγίου ως χαραμάδας ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία αφενός και το «continent» και τους Αγγλοσάξονες αφετέρου. Μεγάλο μέρος του εισαγόμενου καταρτισμένου προσωπικού απασχολείται μόνιμα ή περιστασιακά στις υπηρεσίες την Αγίας Ευρωπαϊκής μας Ένωσης και της Βορειοατλαντικής Ιεράς μας Συμμαχίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία γύρω από την Schumanplein/Rond-point Schuman της λεγόμενης Quartier Européen, όπου και κατοικοεδρεύουν όλα όσα εμείς οι παρίες της Παγκοσμιοποίησης αγαπάμε να μισούμε. Αν σας προκαλούνε αλλεργία όλα αυτά, ακολουθήστε τις επιλογές των υπολοίπων κεφαλαίων. Πιστέψτε με, σε κανένα από τα μέρη που σας προτείνω δεν πρόκειται να πέσετε πάνω στον Herman Van Rompuy.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Σάββατο 16 Αυγούστου 2014
Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014
Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014
Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014
templo de debod
Άλλο πάλι και τούτο! Ένας αρχαίος αιγυπτιακός ναός στην καρδιά της πρωτεύουσας ενός ευρωπαϊκού βασιλείου. Το εν λόγω εκτός τόπου και χρόνου, κομψό κατά τα άλλα, αρχιτεκτόνημα, δώρο της κυβέρνησης της Αιγύπτου στον ισπανικό λαό (μα δεν ήτανε αναγκη!), βρίσκεται μέσα στο Parque del Oeste, κοντά στην είσοδό του από την Calle de Ferraz.
Αν και προσωπικά τα βαριέμαι λίγο τα και καλά ειδυλλιακά πάρκα των μεγαλουπόλεων -αν γούσταρα να δω καστανιές και σκιουράκια, έμενα και στο Πήλιο- το ομολογώ πως αξίζει να κάνετε μια βόλτα προς τα εδώ. Ειδικά εάν τη συνδυάσετε με ένα take away γεύμα από τον Jia Xiang Xiao Chi – μακράν το καλύτερο κινέζικο κάτω από τα Πυρηναία- που θα το βρείτε μάλλον δύσκολα (ρωτήστε και κανέναν άνθρωπο!) μέσα σε μια υπόγεια διάβαση κάτω από την Plaza de España, δυο βήματα μόλις μακριά από το Τemplo. Επίσης, η εικόνα των ουρανοξυστών της Gran Via που καθρεφτίζονται στην τεχνητή λιμνούλα που περιβάλει το παράδοξο αυτό μνημείο θα κάνει μάλλον τις φωτογραφικές σας μηχανές να πάρουνε φωτιά.
Πάντως γενικά, αν σας αρέσουνε αυτά, η Μαδρίτη είναι γεμάτη από πάρκα και αλσύλλια: Retiro, Real Jardín Botánico, Campo del Moro, Jardines de Sabatini και φυσικά το αχανές Casa de Campo, παλιός κυνηγότοπος των Ισπανών βασιλιάδων, οι απογευματινοί επισκέπτες του οποίου μπορούν να αναζητήσουνε εδώ εμπειρίες επιπέδου δάσους της Βουλώνης.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Τρίτη 12 Αυγούστου 2014
Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014
Κυριακή 10 Αυγούστου 2014
Σάββατο 9 Αυγούστου 2014
anderlecht
Το πιο διάσημο προάστιο των Βρυξελλών οφείλει τη φήμη του κυρίως στην ομώνυμη ποδοσφαιρική του ομάδα, η οποία από μόνη της εκφράζει ίσως το σύνολο των αντιθέσεων αυτής της πόλης και της χώρας: Το πλήρες όνομά της είναι Royal Sporting Club Anderlecht, αλλά κάποτε έφερε στη φανέλα της ένα περίεργο σύμβολο με ένα κεφαλαίο άλφα μέσα σε έναν κύκλο. Μολονότι καμάρι, υποτίθεται, της πρωτεύουσας, η συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων της προέρχεται από άλλες πόλεις, οι οποίοι και πάλι αποτελούνε μειονότητα, αν και υποστηρίζουν την διαπρεπέστερη βελγική ομάδα σε διεθνές τουλάχιστον επίπεδο. Όσον αφορά τις εθνικές «διαφορές» ανάμεσα σε Βαλλώνους και Φλαμανδούς, αυτές λύνονται στα ντέρμπυ της Standard Liège με τη Koninklijke Atletiek Associatie Gent.
Το Anderlecht είναι σήμερα μια αρμονικά παρηκμασμένη γειτονιά, κακόφημη και φασαριόζικη, με όμορφα εγκαταλειμμένα ή ερειπωμένα σπίτια, υπέροχους ομιλούντες τοίχους, μια τεράστια κρεαταγορά, γύρω από την οποία παίζεται όλο το «παιχνίδι» και πολλούς ευγενικούς ανθρώπους, που αν σε δουν να κοντοστέκεσαι σε καμιά γωνιά, θα σε ρωτήσουν σίγουρα, αν ψάχνεις ή ψάχνεσαι για κάτι. Γενικά, αν είστε από αυτούς που επισκέπτονται τις Βρυξέλλες για να δουν από κοντά την παπαριά του Manneken-Pis, μην πάτε καλύτερα προς τα εκεί και επίσης σταματήστε να διαβάζετε ετούτο το βιβλίο!
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014
Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014
Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014
Τρίτη 5 Αυγούστου 2014
tras julia
Η Μαδρίτη, και ειδικά το κέντρο της, είναι γεμάτη από μεταλλικά αγάλματα, που βρίσκονται σε διάφορα σημεία, συμβολίζουν ή απλώς αναπαριστούν διάφορα πρόσωπα και καταστάσεις και εξυπηρετούν διάφορους σκοπούς, όπως το να δίνεις ραντεβού σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο και αν σε στήσουνε να μην αισθάνεσαι τελείως μόνος. Οι νέοι γενικά προτιμούν στη Malasaña να δίνουνε τα ραντεβού τους στο άγαλμα του κοριτσιού-με-τα- κατσαρά-μαλλιά στην Plaza de San Ildefonso. Εγώ όμως προτιμώ μια κάπως μεγαλύτερη κοπέλα, που ακουμπάει την πλάτη της στον τοίχο ενός σπιτιού στη διασταύρωση των Calles del Pez και de San Bernardo.
Το άγαλμα αυτό, έργο του γλύπτη Antonio Santin, θα μπορούσε να είναι το μνημείο της «Άγνωστης Φοιτήτριας» ή τουλάχιστον έτσι εγώ το είχα φανταστεί, μέχρι που κάποια στιγμή, ψάχνοντας να μάθω περισσότερα για αυτήν, έμαθα πως και όνομα έχει και μια ιστορία πολύ συγκεκριμένη και αρκετά μυστήρια, που ωστόσο δεν πρόκειται να κάτσω τώρα και να σας την πω, αφού πιστεύω πως είναι προτιμότερο να φτιάξετε μόνοι τη δικιά σας. Πάντως, αν κάποιο βράδυ περάσετε από δίπλα της και την ακούσετε κάτι να σας ψιθυρίζει, μη νομίσετε πως έχετε αρχίσει να τα χάνετε. Δώστε λιγάκι προσοχή στη στάση της, στο σταύρωμα των ποδιών και στα μισάνοιχτά της χείλη, και τότε ίσως καταλάβετε πως το κορίτσι δεν ενδιαφέρεται μονάχα για το πότε θα πάρει το πτυχίο του.
Κι αν θέλετε να εντρυφήσετε πιο πολύ στην ερωτική μυθολογία αυτής της πόλης, διαβάστε το «Κάποτε στη Μαδρίτη» (εκδόσεις Opera) του λογοτέχνη- πειρατή Daniel Chavarria.
Απόσπασμα από το "Ανακάλυψε Περιπλανώμενος", Dreamtigers02 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/madrid_0.pdf
Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014
Κυριακή 3 Αυγούστου 2014
Σάββατο 2 Αυγούστου 2014
Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014
à pied/te voet
Το δίκτυο του μετρό των Βρυξελλών είναι πιο γραφικό και από τη Μακρυνίτσα, και αν δεν υποστηριζόταν από την υπογειοποίηση κάποιων γραμμών του τραμ, δε θα εξυπηρετούσε ούτε το ένα δέκατο των κατοίκων και των επισκεπτών τους. Επίσης, πέρα από το ότι καθαρίζουν τους συρμούς του δυο φορές το χρόνο, είναι και ακριβό επιπλέον, αλλά ευτυχώς υπάρχουν συμφέρουσες κάρτες πολλαπλών διαδρομών, και επίσης οι ηλεκτρονικές θύρες που ελέγχουν τα εισιτήρια λειτουργούν όποτε θυμηθούν να τις ενεργοποιήσουν. Τα λεωφορεία είναι τα ζώα μου αργά, αλλά αν καταφέρετε και βγάλετε μιαν άκρη με τους χάρτες των διαδρομών τους, την κάνουν τη δουλειά τους.
Προσωπικά, θα σας συμβούλευα να την περπατήσετε την πόλη, αφού αφενός είναι μικρή σχετικά –τουλάχιστον το κέντρο της και οι γειτονικές του συνοικίες- αφετέρου όλο και κάτι θα βρείτε καθοδόν που θα τραβήξει την προσοχή σας. Η παλιά πόλη είναι λιγάκι λαβύρινθος και ενδεχομένως να χαθείτε ακόμα κι αν πηγαίνετε με το χάρτη στο χέρι, αλλά ο καλός ο ταξιδιώτης για αυτό νομίζω πως ταξιδεύει, για να τριγυρίζει και να χάνεται. Μη διστάσετε, λοιπόν, να χωθείτε ακόμα και στα πιο περίεργα στενά των Marolles ή της Saint Catherine κι αφήστε τις Βρυξέλλες να σας ξεναγήσουν από μόνες τους.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05
http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)