Ο δεύτερος βασιλιάς του Βελγίου, Λεοπόλδος Λουδοβίκος Φίλιππος Μαρία Βίκτωρ ή πιο γνωστός στην πιάτσα ως Λεοπόλδος ο Β’ υπήρξε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία. Γιος του παρ’ ολίγον «δικού μας» Λεοπόλδου του Α’, συνέδεσε το όνομά του με τις φρικτότερες σελίδες της μαύρης βίβλου της αποικιοκρατίας, αλλά και με τον εκσυγχρονισμό της χώρας του και τη μορφή της πρωτεύουσας της. Η συντριπτική πλειοψηφία από τα σημερινά μνημεία των Βρυξελλών και η πολεοδομική συγκρότησή τους οφείλουνε την ύπαρξή τους στο όραμα του ανθρώπου, που κάποιοι φωστήρες του 19ου αιώνα έφτασαν να τον χαρακτηρίσουν ως «σοσιαλιστή μονάρχη». Αλλά και στην καταλήστευση φυσικά των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Κονγκό, το οποίο για πάνω από δυο δεκαετίες αποτελούσε, όχι ακριβώς αποικία του Βελγίου, αλλά προσωπική ιδιοκτησία του ίδιου του Λεοπόλδου, πράγμα που του επέτρεπε να κάνει το κομμάτι του, δημιουργώντας το πρώτο ίσως κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη.
Σήμερα, η πολυπληθής κογκολέζικη κοινότητα των Βρυξελλών θεωρεί τον εστεμμένο αυτόν serial killer -πάνω από δέκα εκατομμύρια πρόγονοί τους εκτελέστηκαν όσο καιρό η χώρα τους βρισκόταν υπό την ατομική του κυριαρχία- ως ενσάρκωση του διαβόλου και ως πατέρα της ταυτόχρονα.
Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου