Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014

sint-gilles/sint-gillis



Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για το Saint Gilles απαλλαγμένος από κάθε είδους προκατάληψη, αφού κατά κάποιο τρόπο το θεωρώ και γειτονιά μου. Διαμένοντας τα τελευταία χρόνια για σημαντικά μεγάλα διαστήματα στο σκοτεινό διαμέρισμα στο 153 της Rue Jourdan, συχνάζοντας στα καφέ του parvis και ψωνίζοντας από τα μαγαζιά του, έχω πλέον ενσωματώσει την όλη περιοχή στην προσωπική μου αναμνησιακή γεωγραφία.

Το Saint Gilles τα έχει όλα και συμφέρει. Ως μια γνήσια γειτονία «bobo» (bourgeois-boheme, κάτι σαν το «εναλλακτική» που θα λέγαμε εμείς), θα βρείτε εδώ καλλιτέχνες και δια βίου σπουδαστές που ζουν από τα κρατικά επιδόματα, απόγονους μεταναστών ανθρακωρύχων που έχουν ανοίξει έθνικ εστιατόρια και μπακάλικα και γενικά μια ανεπανάληπτη κοχλάζουσα ανθρωπογεωγραφία που μόνο τα μεγάλα αναδευτήρια –και όχι χωνευτήρια- της γηραιάς ηπείρου μας μπορούν να επιδείξουν. Από τα μαγαζιά του parvis (ο «περίβολος», ο πεζόδρομος δηλαδή που καταλήγει στην εκκλησία του Αγίου Gilles, βοήθειά μας) θα σας πρότεινα το Union για τα εμβληματικά λαζάνια του, το Maison du Peuple (πρώην γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος) για την ατμόσφαιρά του και το Verschueren για τον καλό καφέ και για τις μπύρες του. Ο αρχιτεκτονοδίφης επισκέπτης –να το πούμε κι αυτό- θα απολαύσει αρκετά μνημεία της art nouveau κυρίως στις οδούς Vanderschrick, Africain και Félix Delhasse.

Απόσπασμα από το "Σαν το Χασαπόσκυλο", Dreamtigers05 http://www.yannisadamis.com/sites/default/files/free_ebooks/xasaposkilo.pdf

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου